ΟΤΑΝ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Οι αρχηγοί των ομάδων, Μίμης Δομάζος και Λουΐς Κουμπίγια, μαζί με τον Βραζιλιάνο διαιτητή, Ζοάο Νέτο.

Ο Πρωταθλητής Ευρώπης του 1971 Άγιαξ αρνήθηκε να συμμετάσχει στους τελικούς του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, καθώς το σκληρό παιχνίδι των Νοτιοαμερικάνων στους τελικούς του 1969 και του 1970, είχε... θορυβήσει τους Ολλανδούς.

Η ΟΥΕΦΑ πρότεινε στον Παναθηναϊκό – ως φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1971 – να εκπροσωπήσει την ήπειρό μας στους αγώνες με την Πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής Νασιονάλ Μοντεβιδέο. Την ομάδα που αποτελούσε τη βάση της Εθνικής Ουρουγουάης καθώς διεθνείς ήταν ο Λουίς Κουμπίγια, ο Χούλιο Καστίγιο Μοντέρο, ο Λουίς Ουμπίνα, ο Χούλιο Σέζαρ Μοράλες, ο Βίκτορ Εσπαράγκο, ο Ίλντο Μανέϊρο και ο Χουάν Μαρτίν Μουχίκα. Όλοι συμμετείχαν στο Μουντιάλ το 1970 στο Μεξικό. Ακόμη στη Νασιονάλ έπαιζαν ο Βραζιλιάνος γκολκίπερ Αϊλτον Κορέια Μάνγκα και ο σπουδαίος Αργεντινός επιθετικός Λουίς Αρτίμε. Ο σκόρερ και των τριών γκολ των Ουρουγουανών στα ματς με τον Παναθηναϊκό στους διπλούς τελικούς του Διηπειρωτικού Κυπέλλου.

Η πρόταση της ΟΥΕΦΑ έγινε αποδεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό από τους «πράσινους». Λίγους μήνες μετά τη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο «Γουέμπλεϊ», ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στέμμα από την Πρωταθλήτρια Ουρουγουάης.

Οι αγώνες με τη Νασιονάλ έγιναν το Δεκέμβριο του 1971. Στον πρώτο τελικό που διεξήχθη στο κατάμεστο Στάδιο Καραϊσκάκη (σε συμφωνία με την ΟΥΕΦΑ, λόγω μεγαλύτερης χωρητικότητας προτιμήθηκε από τη Λεωφόρο) ο Παναθηναϊκός ήταν ανώτερος από την ομάδα της Ουρουγουάης. Όμως παρότι προηγήθηκε στο 48΄ με κεφαλιά του Τότη Φυλακούρη μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μίμη Δομάζου, δέχθηκε την ισοφάριση τρία λεπτά αργότερα από τον Λουίς Αρτίμε. Ο αγώνας ολοκληρώθηκε 1-1 και – δυστυχώς – έμεινε στην ιστορία για το «δολοφονικό» χτύπημα του Χούλιο Σέζαρ Μοράλες στον Γιάννη Τομαρά, που ουσιαστικά σήμανε και το τέλος της καριέρας του αμυντικού του «τριφυλλιού».

Στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα η Νασιονάλ στηρίχθηκε στο σκληρό παιχνίδι των ποδοσφαιριστών της. Στο 18΄ αποχώρησε τραυματίας ο Σάκης Κουβάς (δέχθηκε χτύπημα από τον Ουμπίνα) και στο 59΄ έγινε η φάση που στιγμάτισε τον αγώνα. Ο Μοράλες έσπασε το πόδι του Τομαρά. Ο άτυχος ποδοσφαιριστής του «τριφυλλιού» υπέστη διπλό κάταγμα περόνης και κνήμης!..
Μετά τα όσα συνέβησαν στον πρώτο τελικό, ο Παναθηναϊκός ενημέρωσε την ΟΥΕΦΑ ότι δε θα συμμετείχε στη ρεβάνς που είχε οριστεί για τις 28 Δεκεμβρίου στο Μοντεβιδέο. Όμως, μετά από πολλές πιέσεις που ασκήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και υπό την απειλή υψηλού χρηματικού προστίμου, πάρθηκε η απόφαση να γίνει τις ημέρες των Χριστουγέννων το... υπερατλαντικό ταξίδι.

η προπόνηση της Νασιονάλ

η εντεκάδα του Παναθηναικού

οι πανηγυρισμοί στο γκολ του Φυλακούρη

ο άτυχος Τομάρας

15/12/1971 – Στάδιο Καραϊσκάκη (38.440 θεατές)

Παναθηναϊκός – Νασιονάλ Μοντεβιδέο 1-1
Σκόρερ: 48΄ Φυλακούρης – 51΄ Αρτίμε

Διαιτητής: Ζοάο Φαβίλ Νέτο (Βραζιλία)

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Φέρεντς Πούσκας): Οικονομόπουλος, Τομαράς (59΄ Βλάχος), Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Φυλακούρης, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς (18΄ Δεληγιάννης).

ΝΑΣΙΟΝΑΛ (Ουάσιγκτον Ετσαμέντι): Μάνγκα, Μάσνικ, Μπλάνκο, Ουμπίνα, Μανέϊρο, Μοντέρο, Κουμπίγια, Εσπαράγκο (70΄ Ντουάρτε), Αρτίμε, Μπρούνελ, Μοράλες.

Στη ρεβάνς η Νασιονάλ νίκησε 2-1 και κατέκτησε το τρόπαιο. Ο ΠΑΟ προηγήθηκε με τον Φυλακούρη στο 48', ισοφάρισε στο 51' ο Αρτίμε σε 1-1 και ο ίδιος παίχτης στο 71 έδωσε με δικό του γκολ το Διηπειρωτικό στη Νασιονάλ.

Οι συνθέσεις στον δεύτερο τελικό

29 Δεκεμβρίου 1971 - «Σεντενάριο», Μοντεβιδέο

Νασιονάλ – Παναθηναϊκός 2-1  Σκόρερ: 34', 71' Αρτίμε - 89' Φυλακούρης

ΝΑΣΙΟΝΑΛ (Γουόσινγκτον Εσαμέντι): Μάνγκα, Μπρούνελ, Μάσνικ, Ουμπίνιας, Μοντέρο Καστίγιο, Μπλάνκο, Κουμπίλια (Μούιτσα), Εσπάραγκο, Μανέιρο, Αρτίμε, Μαμέλι (Μπαρένιο).

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Φέρεντς Πούσκας): Οικονομόπουλος, Μητρόπουλος, Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Καμάρας (46' Φυλακούρης), Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς.

Με αφορμή την επέτειο από αυτά τα ματς ο Τότης Φυλακούρης έδωσε συνέντευξη :

Πως ήταν οι μέρες πριν το ματς; Σας είχε ενθουσιάσει η προοπτική των αγώνων;

«Όταν η Νασιονάλ έκανε περιοδεία στην Ευρώπη, πέρασε από τη Θεσσαλονίκη να παίξει φιλικά. Ήταν να παίξει με εμάς και τον ΠΑΟΚ, ο οποίος όμως είχε πολλούς τραυματισμούς και δεν μπορούσε να αγωνιστεί. Τελικά έπαιξαν με εμάς και μας κέρδισαν 3-1. Είχα σκοράρει εγώ και ο Αρτίμε. Λίγες μέρες μετά λοιπόν μάθαμε ότι ο Άγιαξ δεν συμμετέχει στον τελικό του Διηπειρωτικού γιατί φοβόντουσαν το σκληρό παιχνίδι και η διοίκηση του Παναθηναϊκού πήρε την απόφαση να εκμεταλλευτεί την μεγαλύτερη ευκαιρία του ελληνικού ποδοσφαίρου μετά το Γουέμπλεϊ. 

 Πρόκειται σίγουρα για ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα. Εμείς είμαστε ενθουσιασμένοι, νιώθαμε ότι η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη. Μετά τη συμμετοχή του Γουέμπλεϊ, ήρθε ο τελικός του Διηπειρωτικού. Ήμασταν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι γιατί καμία ομάδα δεν είχε καταφέρει κάτι παρόμοιο και ακόμα δεν το έχει καταφέρει. Και ήμασταν μια ομάδα που αποτελούνταν μόνο από Έλληνες. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο για τον Παναθηναϊκό και είμαι υπερήφανος που συμμετείχα».

 Εσείς φοβόσασταν το σκληρό παιχνίδι;

«Ήταν πάρα πολύ σκληρό το παιχνίδι τους, αλλά ήταν και πολύ τεχνίτες. Εμετός δεν το βλέπαμε έτσι, ποτέ δεν θέλαμε το κακό του άλλου για τη δική μας επιτυχία. Τελικά αποδείχθηκε ότι ο Άγιαξ είχε δίκιο και μας το είπαν και στο επετειακό παιχνίδι που παίξαμε. Ο Άγιαξ τότε έβγαζε παικταράδες, προμήθευε όλη την Ευρώπη με δικά του παιδιά. Δεν ήθελε να το ρισκάρει. Ήταν πράγματι πολύ σκληροί».

 Στο πρώτο ματς προηγηθήκατε, αλλά μετά ακολούθησε και ο τραυματισμό του Γιάννη Τομαρά. Σας επηρέασε;

«Παίξαμε στο Καραΐσκάκη σε ένα κατάμεστο γήπεδο 45.000 θέσεων και προηγηθήκαμε με κεφαλιά δικιά μου. Ωστόσο, ο τραυματισμός όντως μας επηρέασε. Ο Τομαράς καταστράφηκε, ήταν σε μια ανοδική πορεία η καριέρα του σε Παναθηναϊκό και Εθνική και του έσπασαν το πόδι. Μας σόκαρε ο τραυματισμός. Μπορούσαμε να κρατήσουμε το 1-0, αλλά επηρεαστήκαμε και δεχθήκαμε το γκολ του Ατρτίμε».

 

Ο κόσμος στην Ελλάδα πώς το αντιμετώπιζε;

«Δεν το περίμενε κανείς ότι θα πάρουμε τελικά μέρος και είχαν ενθουσιαστεί, γέμισαν το Καραϊσκάκη. Είχαμε μια λαμπρή πορεία τότε και πίστευαν ότι μπορούμε να πάρουμε τον τίτλο».

 Στο Μοντεβιδέο πώς ήταν η υποδοχή;

«Ο κόσμος ήταν πολύ θερμός, αλλά δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Μας υποδέχθηκαν με χειροκρότημα και μαντήλια. Αλλά οι παίκτες κυνηγούσαν ακόμα και πόδια. Ήθελαν πάση θυσία τη νίκη. Αν το 1-0 στο πρώτο ματς είχε διατηρηθεί, μπορούσαμε να το υπερασπιστούμε. Είχαμε τρομερή ομάδα και μπορούσαμε ακόμα και νίκη στο Μοντεβιδέο».

 Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιγμή που να σας έχει αποτυπωθεί;

«Στο δεύτερο παιχνίδι ήρθαν και μου πήραν συνέντευξη στο ημίχρονο. Τους είπα ότι θα μπω μέσα και θα βάλω γκολ. Ωστόσο, από τα μεγάφωνα στις εξέδρες άκουγαν αυτά που έλεγα και μόλις μπήκα και ξεκίνησα να κάνω τρίπλες και έβαλα τελικά το γκολ έλεγαν "καλά, τι είναι αυτός; Το είπε και το έκανε!". Την επόμενη μέρα πήραμε εφημερίδα με τον Πούσκας και τον Αντωνιάδη και είχε το πρόσωπό μου με αστεράκι, μαζί με τον Αρτίμε. Και λέει ο Αντωνιάδης γελώντας στον Πούσκας: "Καλά, εγώ τόσα γκολ έχω βάλει και δεν με έγραψαν και έγραψαν τον Φυλακούρη;". Ήμασταν μια πολύ αγαπημένη ομάδα και οι σχέσεις μας διατηρούνται μέχρι σήμερα. Αυτό πρέπει να διδαχθούν και τα παιδιά που παίζουν σήμερα. Πρέπει να είναι αγαπημένοι και να βοηθήσουν τον προπονητή τους, τον Ρότσα, ώστε να πάει καλά η ομάδα»

ΠΗΓΕΣ http://www.glory-days.gr/

             http://www.greekfootball.gr/
           
              http://trifoglioverde.blogspot.gr/