Δεν είχε πολλές συγκινήσεις η πρώτη μέρα της τελευταίας αγωνιστικής. Η Ολλανδία πάλι μέτρια ήταν και παρά την υπερπροσπάθεια των Καταριανών κέρδισε με 2-0, αλλά επιμένω πως έχει μεγάλα θέματα αυτή η ομάδα, όαση ο Γκάπχο(δώρο το πρώτος σκόρερ ομάδας στο 12,00 που προτείναμε). Ο Ισημερινός ήταν φανερό πως λύγισε από την πίεση, μια ομάδα που μέχρι θες έσφυζε από αυτοπεποίθηση και σιγουριά, δεν μπορούσε να κάνει βασικά πράγματα απέναντι στην Σενεγάλη. Δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν τις προσδοκίες που ίδιοι βέβαια δημιούργησαν, σχεδόν όλοι έκλαιγαν με λυγμούς στο τέλος, ενώ και ο αρχηγός, Βαλένσια δεν άντεξε και λύγισε όταν πήγε να κάνει δηλώσεις. Αντίθετα η Σενεγάλη με την ηρεμία του Σισέ(Μπόμπ Μάρλεϊ) στον πάγκο έδειξε από τα πρώτα λεπτά πως ήταν πνευματικά έτοιμη για τον τελικό πρόκρισης και κατάφερε να την πάρει απόλυτα δίκαια. Το βράδυ η Αγγλία έκανε ακριβώς αυτό που περιμέναμε, πάτησε λίγο το γκάζι και κέρδισε εύκολα το πτώμα της Ουαλίας. Το Ιράν ήταν κακό σε όλη την διάρκεια του ματς, δεν έβγαλε ούτε το γνωστό του πάθος, ενώ δεν κατάφερε να πιέσει ορθολογικά όταν ανέβηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Θεωρώ πως όλη αυτή η ιστορία με τις πιέσεις που δέχτηκαν οι ποδοσφαιριστές τους επηρέασε αρνητικά τελικά. Οι ΗΠΑ έκαναν εμφάνιση καρμπόν με τα δύο πρώτα, πολύ ταλέντο, τρεξίματα αλλά δύσκολο γκολ. Χτες τουλάχιστον αντέδρασαν σωστά στην πίεση του Ιράν στο τέλος.Θα είναι μεγάλη απώλεια ο Πούλισιτς αν δεν καταφέρει να αγωνιστεί κόντρα στην Ολλανδία. Στοιχηματικά τώρα, δεν βρήκαμε στόχο, το Ιράν απογοήτευσε, για το Κατάρ δεν μετανιώνω και εξήγησα τους λόγους. Στην δυάδα μας πλήγωσε ο Ισημερινός... Δεύτερη μέρα σήμερα, δεν βγαίνουν πολλές επιλογές pre game, ίσως στο live είναι καλύτερα τα πράγματα...